Compassie is magisch

Compassie stopt de eindeloze cirkels waarin je gedachtes en oordelen doordraaien, en brengt op haast magische wijze meer warmte, zachtheid en ontlading in je leven.

Compassie wordt vaak gedefineerd als het vermogen om liefdevol bij pijn of ellende te zijn. Voor mij is de definitie minder belangrijk. Voor mij wijst compassie naar een bepaald gevoel - een gevoel van zachtheid, warmte en liefdevolle vriendelijkheid.

Als je je oordelen veroordeelt, als je denkt over je gedachtes, als elke beweging die je maakt je alleen maar verder in de knoop helpt - dan is compassie het antwoord.

Compassie stopt een eindeloze spiraal van oordeel op oordeel. Door een stapje terug te doen, jezelf in je armen te nemen, jezelf vast te houden. Door te erkennen, zonder te verdrinken in zelfmedelijden, dat je misschien best wel moeilijk is om hier te zijn. Of misschien herinneren dat er iemand is die van je houdt. Je moeder, je partner, of iemand anders. Of je kunt een stapje naar compassie doen door de oordelen te vertalen naar behoeftes (zoals je leert bij Geweldloze Communicatie). Bijvoorbeeld als je ontdekt hoe het oordeel “het is nog niet genoeg” je in contact brengt met hoe graag je erkent en gezien wil worden.

Het is soms even zoeken. Zoeken naar het deurtje. Dat is voor iedereen namelijk anders. En het verschilt ook weer per moment. Maar als je het deurtje opent, dan merk je dat in zachtheid, ontspanning, warmte en ontlading.

Ik vind het magisch. Daarom heeft wat ik doe ook “Leven in Compassie”. Al die andere dingen - aanwezigheid, authenticiteit, empathie, overgave, emotionele veerkracht, dieper contact, intimiteit… dat komt daarna pas.